In onze drukke wereld proberen we vaak elk moment te vullen—met plannen, gedachten, spullen, verplichtingen. Leegte wordt gezien als iets ongemakkelijks, iets dat opgevuld moet worden. Maar wat als leegte juist waardevol is? Wat als het niet het gebrek aan iets is, maar de ruimte waarin iets nieuws kan ontstaan?
Denk eens aan een pot. Op zichzelf is het niets meer dan een omhulsel, een lege ruimte. Maar juist die leegte maakt hem bruikbaar. Zonder leegte zou hij geen functie hebben. Wanneer je hem vult met bloemen, krijgt hij een nog mooiere betekenis. Maar ook als hij leeg blijft, heeft hij waarde—hij biedt de mogelijkheid om iets te ontvangen.
Deze gedachte komt voort uit het taoïsme, een eeuwenoude levensfilosofie die ons leert om mee te bewegen met de natuurlijke stroom van het leven. Het is eigenlijk zo simpel: acceptatie van wat is, zonder de constante drang om te veranderen, te controleren of te vullen. En toch maken we het onszelf vaak zo moeilijk. We vechten tegen de leegte, terwijl die juist een essentieel onderdeel is van groei.
Soms voelen we ons leeg, alsof er iets ontbreekt. Maar in plaats van dat als een gemis te zien, kunnen we het ook zien als een kans. Leegte is ruimte. Ruimte om te ademen, om te voelen, om te creëren. Ruimte waarin iets nieuws kan ontstaan.
Reactie plaatsen
Reacties